علی اصغر حقدار، نویسنده و پژوهشگر مسائل اجتماعی ایران، طی یك دهه اخیر به طرح مبانی اندیشه‌های ایرانی در حوزه معرفت‌شناسی نموده است كه مورد توجه نوجویانی قرار گرفته كه می‌خواهند اندیشه‌های ایرانی را در سیر تاریخی آن بررسی كنند. در سال‌های اخیر شاهد انتشار مجموعه كتاب‌هایی با نام «اندیشه‌های ایرانی» از سوی ایشان بودیم كه هركدام از عناوین این مجموعه به بررسی اندیشه‌ها و افكار اندیشمندی می‌پردازد؛ اندیشه های اندیشمندان چون فریدون آدمیت، سید جواد طباطبایی، محمد‌علی فروغی و داریوش شایگان در كتاب هایی چون «فریدون آدمیت و تاریخ مدرنیته در عصرمشروطیت»، «محمد علی فروغی و ساختارهای نوین مدنی »، «داریوش شایگان و بحران معنویت سنتی »، «پرسش از انحطاط ایران» .
حقدار فرایند نگارش این كتب را اینگونه بیان می دارد:
«این سلسله كتاب‌ها نتیجه مطالعات و تحقیقاتی است كه من در بیش از یك دهه گذشته داشتم، می‌دانید كه تحصیلا‌ت اولیه من در فلسفه بود و از همین منظر وارد تاریخ شدم. به دنبال تحقیق در فلسفه تاریخ، سعی داشتم كه مطالعاتم را عینی‌تر كنم و به همین خاطر به مسائل فكری و فرهنگی ایران پرداختم. در این راستا بحث‌های مدرنیته و تجدد در ایران، كاوش از علل ناكامی‌تجدد، در دو سده‌ای كه با آن آشنا شده‌ایم به‌تدریج مرا به سمت تحقیق در مشروطه كشاند. در مطالعاتم از مشروطیت بیشتر از هر مساله‌ای به زمینه‌های فكری و فرهنگی آن توجه داشتم و آنچه را كه آموخته بودم در سبك تك‌نگاری و با تحلیل افكار و ایده‌های روشنفكران منتشر كردم. به نظر من معمول‌ترین روش و سبكی كه می‌توان استدلا‌ل‌ها را بیان كرد از طریق تاریخ‌نگاری اندیشه است. چرا كه بر اساس مبانی كه در فلسفه تاریخ دارم، معتقدم به دلا‌یل فنی امكان نوشتن تاریخ عمومی فكر در ایران یا تاریخ روشنفكری ممكن نیست، به تاریخ‌نگاری اندیشه روی آوردم.»( روزنامه اعتماد ملی: ۳۱/۳/۱۳۸۶)
