<div style=”text-align: justify;”>مالزی به عنوان كشوری زیبا، امن، مدرن، چندفرهنگی و مهمان‌پذیر، ۵۰ سال بیشتر از استقلالش نمی‌گذرد و توانسته در عرض ۵ دهه فاصله عقب‌ماندگی با توسعه را به سرعت طی كند و الگویی از مدیریت سیاسی – صنعتی را به نمایش بگذارد و امروز در ردیف كشورهای در حال توسعه و مورد توجه كشورهای صنعتی قرار گیرد.</div><div style=”text-align: justify;”>پس ‌از استقلال مالزی، مهم‌ترین دغدغه‌ همه‌ حاکمان کشور، حفظ وحدت و پیشگیری از تنش‌های قومی مبتنی بر واقعیات جامعه بود و شاید هیچیک از نخست‌وزیران قبل از ماهاتیر محمد تصور نمی‌کردند که بتوان تعادلی در جامعه برقرار کرد که رضایت نسبی همگان را فراهم آورد. این هدف آرمانی با مدیریت پرتلاش ماهاتیر محمد برای پیشبرد برنامه‌ها و سماجت وی در رشد اقتصادی چشمگیر پدید آمد به نحوی که شیوه‌های مدیریتی و برنامه‌های وی به عنوان الگوی توسعه در میان کشورهای درحال توسعه جهان مطرح شد. ماهاتیر در دوران طولانی نخست‌وزیری توانست با برنامه‌های نوسازی، این کشور را به یکی از مدرن‌ترین و ثروتمندترین کشورهای جنوب شرقی آسیا تبدیل کند.</div><div style=”text-align: justify;”> نوع حكومت در مالزی پادشاهی مشروطه است. به این معنا كه از سوی یك حاكم عالی به عنوان شاه كه برای یك دوره ۵ ساله از میان ۹ سلطان موروثی ایالات مالایایی انتخاب می‌شود، اداره می‌گردد.</div><div style=”text-align: justify;”> در حال حاضر میزان زین‌العابدین از سال۲۰۰۶ برای یك دوره ۵ ساله انتخاب شده و عبدالله احمد بداوی از سال ۲۰۰۳ تا كنون نخست‌وزیر است. </div><div style=”text-align: justify;”> نظام حكومتی مالزی الگوبرداری از نظام پارلمانی وست مینیستر West minister بوده ولی در عمل قدرت در دست نخست‌وزیر است. در دوره نخست‌وزیری مهاتیر محمد، قوه‌ مجریه سهم خود را از قدرت افزایش داد و نسبت به دو قوه مقننه و قضائیه برتری محسوسی یافت.</div><div style=”text-align: justify;”> مجلس مالزی شامل یك مجلس پایین دست (خانه مردم) متشكل از ۲۱۹ عضو كه برای یك دوره ۵ ساله انتخاب می‌شوند و مجلس بالا دست (سنا و یا خانه كشور) است با ۷۰ عضو كه برای شش سال گمارده می‌شوند و ۴۴ نفر از آنان را پادشاه تعیین می‌كند و بقیه از سوی مجالس ایالتی ۱۳ گانه و سه منطقه فدرال انتخاب می‌شوند.</div><div style=”text-align: justify;”> به عقیده دولت‌مردان مالزیایی معیار الگوی توسعه متوازن با تأكید بر ارزش‌های اخلاقی و معنوی سنجیده می‌شود و معیار آنان در این توسعه در مرحله اول رشد پایبندی بر ارزش‌ها شامل باورهای مذهبی، آداب و رسوم و سنن ملی، نظم اجتماعی، امانت‌داری، سختكوشی، اتحاد، انعطاف‌پذیری، استقامت، صرفه‌جویی و احترام به حقوق دیگران است كه تربیت این نسل از نهاد خانواده آغاز و در سیستم آموزش و پرورش پی‌گرفته می‌شود.</div><div style=”text-align: justify;”>مالزی، نمونه‌ای كاملاً موفق در اجرای طرح‌های توسعه‌ای و دست‌یابی به توسعة همه‌جانبه از طریق نظام اداری كارآمد محسوب می‌شود. در سال ۱۹۹۳، دپارتمان امور اجتماعی و اقتصادی سازمان ملل متحد در گزارش خود، این نكته را به گونه‌ای مشخص بیان می‌كند: «مالزی، نمونه‌‌ای موفق از رشد و توسعه اقتصادی همراه با حفظ برابری است كه در آن دستگاه اداری، نقش شاخصی را ایفا كرد». </div><div style=”text-align: justify;”>یكی از مهمترین راهبردهای نخبگان مالزی برای كارآمدسازی نظام اداری، انجام موفقیت‌آمیز خصوصی‌سازی بود كه از حوزه‌های انرژی، خطوط هواپیمایی، بنادر و جاده‌ها آغاز شد. جالب آنكه، اغلب راهبردهای توسعه‌گرایانة دولت مالزی (مانند خصوصی‌سازی)، علیرغم الگوبرداری از ژاپن و دنیای غرب، كاملاً متناسب با مؤلفه‌های خاص جامعة این كشور طرح‌ریزی شده بود. ماهاتیرمحمد، پدر مالزی نوین، در آن هنگام كه نخست‌وزیری مالزی شد (۱۶ جولای ۱۹۸۱) و بعدها عنوان نخست‌وزیر همیشگی را از سوی مخالفانش دریافت كرد، همیشه چه در هنگام سخنرانی و چه در زمان سیاستگذاری برای حوزه‌های مختلف كشور مالزی، با تأكید بر لزوم استفاده از تجارت، سرمایه‌ها و تكنولوژی جهانی، به پاس‌داشت سنتهای خاص مالزیایی و مالزیایی ماندن توجه فراوانی می‌كرد. </div><div style=”text-align: justify;”>برابر قانون اساسی مالزی، اسلام دین رسمی کشور است اما همین قانون اساسی آزادی مذهب را نیز تضمین کرده به طوری که علاوه بر اسلام، ادیان مختلفی از جمله بودایی، تائویی، هندو، سیک و مسیحیت پیروان زیادی در مالزی دارند. علاوه بر آن مالزی دارای بیش از۶۰ گروه قومی و متمایز به لحاظ ویژگی‌های فرهنگی است . اما از نظر جمعیتی، سه گروه قومی مالایی، چینی و هندی بیش از دیگر اقوام در کانون توجه قرار دارند. آنچه در بادی امر در ترکیب مذهبی و قومی مالزی قابل توجه است و به اعتقاد من می‌تواند مبنای الگویی عملی در خاورمیانه گردد، نهادینه کردن مسئله‌ی وجود و حضور ادیان و اقوام است. به عبارت دیگر هرچند در بعد مذهبی اسلام به عنوان دین رسمی اعلام شده است، اما سایر ادیان نیز پذیرفته و موقعیت تثبیت شده دارند. به گونه‌ای که اماکن عرضه مواد غذایی خاص، معابد عمومی و خصوصی برای عبادت و مدارس هریک از آنها مطابق با اداب و رسوم مذهبی وجود دارند و احترام متقابل مذهبی از شاخص‌های قابل رؤیت در این کشور است. در زمینه‌ی اقوام نیز این مسئله قابل توجه است، چرا که این کشور با داشتن تنوع قومی بسیار زیاد، در حال حاضر دارای بحران هویت ملی و قومی نیست. آنچه در بدو ورود به مالزی مشاهده می‌شود آنست که همه از مالایی‌ها گرفته تا چینی‌ها، هندیها و سایر مهاجرین، به هویت مالزیایی خود افتخار می‌کنند. این به مدد تنوع ساختار سیاسی این کشور(فدرالیسم مالزیایی)، نهادینه شدن آزادیهای مذهبی و قومی در قانون اساسی و گسترش فرهنگ بردبارانه و تسامح‌آمیز امکان‌پذیر شده است.</div><div style=”text-align: justify;”>بستر این تحولات اساسی، برقراری نوعی تعامل فرهنگی- اجتماعی (به همراه اندكی سركوب) بود كه میان سه قوم اصلی این كشور یعین مالایی‌ها (مسلمان)، چینی‌ها (بودایی) و هندی‌ها (هندو) برقرار شده بود. نخبگان مالزی، با طرح‌ریزی سیاست‌های مناسب، ضمن حفظ برتریت قوم مالایی‌ها، از پتانسیل‌های دو قوم دیگر (خصوصاً چینی‌ها در زمینة تجارت و تولید) حداكثر استفاده را كردند. به گمان اغلب صاحبنظران، ماهاتیرمحمد، در حالی كه نقش چینی‌ها را در امور كشوری و لشكری به نفع مالایی‌ها تضیعف نمود اما از توانایی‌های آنها در صنعت و تجارت در جهت پیشرفت كشور استفاده كرد. </div><div style=”text-align: justify;”>در زمینة سیاست خارجی نیز این كشور، در زنجیرة ارتباطات جهانی، حلقه‌ای را اشغال نمود و شبكة ارتباطی ای كه با قدرت‌های سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جهان پیوسته بودند را زنده و پویا نگه داشت. نخبگان مالزی، قوی‌ترین ارتباطات و روابط تجاری را با ایالات متحده برقرار كرده و توانستند روابط استواری با كشورهای اروپایی و شرق آسیا برقرار كنند. تمام این تحولات، در بستر یك محیط فرهنگی مناسب با تاكید بر حفظ سنت‌های ملی صورت گرفته بود.</div><div style=”text-align: justify;”>با توجه به موفقیت‌های مالزی در نیل به توسعه متوازن با اتکا به ویژگی های فرهنگی – اجتماعی و هویت ملی این پژوهش برآنست به سؤالات زیر پاسخ دهد:</div><div style=”text-align: justify;”>١ – ویژگی‌ها و مختصات مدل توسعه کشور مالزی کدامند؟</div><div style=”text-align: justify;”>٢ – چه زمینه های فرهنگی – اجتماعی و تاریخی در مالزی موجب طرح و موفقیت چنین مدلی برای توسعه شدند؟ به عبارت دیگر مدل موفق توسعه مالزی بر چه زمینه های فرهنگی – تاریخی استوار است؟</div><div style=”text-align: justify;”>٣ – ویژگی های سیاسی حزب حاکم در مالزی کدامند و دلایل موفقیت آن چه بوده است؟</div><div style=”text-align: justify;”>٤ – افکار و اندیشه های مهاتیر محمد و همچنین مهمترین اقدامات وی طی ٢٢ سال نخست وزیری چه بوده است؟</div><div style=”text-align: justify;”><br></div>
