امروزه فهرست بلندی از شاخص‌های توسعه در داخل و خارج از ایران منتشر می‌شود. مهمترین کارکرد این شاخص‌ها باید برجسته‌کردن معضلات و موانع توسعه و تفکیک عوامل توسعه‌ساز و توسعه‌سوز باشد. اما اینطور می‌نماید که این شاخص‌ها برخی واقعیت‌ها را به خوبی منعکس نمی‌سازند یا به اندازه کافی گویا نیستند. در این گزارش، خلاصه‌ای از گزارش کمیسیون عملکرد اقتصادی و پیشرفت درباره شاخص‌سازی ارایه می‌شود که برای بهبود شاخص‌سازی، بینش‌های مهمی را ارایه می‌دهد.
از مقدمه گزارش:
در فوریه 2008، نیکلا سارکوزی[1]، رئیس‌جمهور وقت فرانسه، از جوزف استیگلیتز[2]، آمارتیا سن[3] و ژان پل فیتوسی[4] درخواست کرد تا با تشکیل یک کمیسیون که بعدها کمیسیون سنجش عملکرد اقتصادی و پیشرفت اجتماعی[5] (CMEPSP) نام گرفت، محدودیت‌های تولید ناخالص داخلی، به مثابه نماگری از عملکرد اقتصادی و پیشرفت اجتماعی را مشخص و معضلات سنجش آن را شناسایی کنند تا اطلاعات اضافی لازم برای تولید نماگرهای مناسب‌تر برای پیشرفت اجتماعی، مشخص شود (استیگلیتز، سن و فیتوسی، 2009، ص3)[6]. در این گزارش، خلاصه دستاوردهای مربوط به گزارش‌های مختلف این کمیسیون، ارایه می‌شود.
متن کامل را گزارش را در لینک زیر بخوانید:
دیدگاه گزارش کمیسیون عملکرد اقتصادی و پیشرفت درباره شاخص سازی
[1] – Nicholas Sarkozy
[2] – Joseph Stiglitz
[3] – Amartya Sen
[4] – Jean Paul Fitoussi
[5] – “The Commission on the Measurement of Economic Performance and Social Progress” (CMEPSP)
[6] – Stiglitz, Joseph E. Sen, Amartya, and Fitoussi, Jean-Paul (2009), ” THE MEASUREMENT OF ECONOMIC PERFORMANCE AND SOCIAL PROGRESS REVISITED”, OFCE – Centre de recherché en économie de Sciences Po, Viewed Online, 29 April 2020, Accessible at:
