زمانی ولتر کانادا را «چند جریب برف» نامیده بود، دیدگاه مشابهی زمانی نه‌چندان دور درباره امارات متحده عربی وجود داشت؛ یک سرزمین بیابانی. اکنون خبر رسیده که این کشور، کاوشگر خود را به مریخ می‌فرستد. عده‌ای این تحول را خرید فناوری نامیده‌اند و معتقدند که هیچ چیز آن توسط خود اماراتی‌ها مدیریت نمی‌شود یا کارشناسانی در این سطح ندارند. چنین موضعی از این جهت عجیب است که هنوز هم امارات متحده عربی، پیشرفته‌ترین ماهواره مخابراتی منطقه، شهر اینترنتی و بزرگترین هاب بین‌المللی منطقه اوراسیا را در اختیار دارد. می‌توان از روی تعصب، قضاوت‌های این‌چنینی ارایه داد اما واقعیت مهمی که باید دید یا تحولات جهان سرانجام پیش چشم می‌آورد این است که مدیریت مبتنی بر منافع ملی، چنین بروندادهایی به دنبال دارد که تک به تک آنها روی رفاه و رضایت شهروندان، اثر ملموس دارند بدون این‌که اصلی از فرهنگ بومی این کشور، نقض شده باشد. در واقع، پارادایم هزاره سوم این است که تعامل سازنده با جهان و هدفگیری درست در نظام بین‌المللی، مهمترین عمق استراتژیکی است که هر کشوری می‌تواند برای خود تعریف کند.
در طی سه دهه گذشته، تلاش شد تا ایران هم به یک هاب بین‌المللی پست و بار تبدیل شود اما شکست هماهنگی در سطح کلان و سیاست‌های متناقض، از جمله تنش فعال با جهان در طی دولت‌های نهم و دهم، این تلاش‌ها را ناکام گذاشت در حالی که به لحاظ اقتصادی، مسیر ایران از مسیر امارات، اقتصادی‌تر هم بود.
از دیدگاه سیمرغ توسعه، در هر سطح از نظم اجتماعی می‌توان به صورت مقطعی و حداقلی، بهبودهایی در میزان رفاه داشت یا دست‌کم از سقوط شدید آن جلوگیری کرد اما دستیابی به سطوح بالاتر از رفاه و رضایت برای شهروندان نیازمند توسعه قوه پویای سیمرغ توسعه است که از مسیر حاکمیت قانون به جای حاکمیت امتیاز، کنترل نظامیان از ورود به عرصه سیاست و اقتصاد و فرهنگ و دسترسی باز عموم به سازمان‌ها و ثبات سازمانی میسر می‌شود و امکان فعالیت همزمان سه کلید اصلی توسعه (همکاری، هماهنگی و اطمینان) را فراهم می‌سازد. از مقایسه شاخص‌های بین‌المللی مرتبط با این سه معیار کلیدی نیز می‌توان به درک چرایی این تحول در امارات نایل آمد. هرچند که ارسال یک کاوشگر به مریخ، نشانگر فتح قله توسعه توسط امارات، یا نادیده‌گرفتن پیشرفت‌های علمی برجسته داخلی نیست بلکه هدف، تاکید روی راهبردهای کلانی است که جایگاه بین‌المللی یک کشور را بالاتر می‌برد و منافع ملی آن را بیشتر تضمین می‌کند.
