دیباچه
شاخص سیمرغ توسعه در شش‌ماهه اول سال 1400، برابر با 12.59- درصد بود که 6.79- درصد آن به خاطر کاهش قوه پویا و 5.8- درصد آن به خاطر کاهش قوه مقطعی سیمرغ در این دوره زمانی است. افت قوه پویای سیمرغ توسعه به معنای افزایش تبعیض، زورمداری و شکاف‌های اجتماعی-سیاسی است. زورگویی و تبعیض، دو عامل مهمی هستند که شکست هماهنگی، تکروی در عوض همکاری و عدم اعتماد را گسترش می‌دهند. این دو عامل، در همه جوامع وجود دارند اما درجات متفاوتی از آنها به چشم می‌خورد و نوع کنترل و مقابله با آنها نیز متفاوت است. شیوه کنترل و مقابله با زور و تبعیض، یکی از بروندادهای ساختار اجتماعی، قوانین و مقرراتی است که در جوامع وضع و اجرا می‌شود.
افت قوه مقطعی سیمرغ توسعه به معنای فرصت‌سوزی در عوض فرصت‌سازی و از دست رفتن دسترسی به منابع و فرصت‌های داخلی و بین‌المللی توسعه است. اتلاف منابع، افزایش تنش در روابط بین‌المللی و منطقه‌ای، بی‌توجهی به محیط زیست، افزایش هزینه‌های مبادله و عدم اقتدار دانایی و علم، از جمله مصادیق چنین فرصت‌سوزی‌هایی هستند.
در گزارش حاضر، تحولات عناصر شاخص سیمرغ توسعه، هم از منظر ساختاری و هم از منظر بازیگران موثر، تشریح می‌شود. امید است که چنین گزارش‌هایی به اصلاح روندهای توسعه‌سوز در ایران، کمک کند و همواره از نظرات انتقادی برای اصلاح ساختار شاخص، استقبال می‌شود.
این گزارش را در پیوند زیر بخوانید:
گزارش سیمرغ توسعه؛ شش ماهه نخست سال 1400
