منابع نامشهود و توسعه
موضوع : منابع نامشهود و توسعه
فایل پیوست پاورپوینت ارائه آقای دکتر هومن ابوترابی با موضوع بررسی نسبت منابع با توسعه، به ویژه منابع نامشهود با توسعه است که در تاریخ ۳ اردیبهشت ۱۳۹۳ در کارگروه منابع ملی اندیشگاه طرح هزاره به بحث و بررسی گذارده شد. آقای ابوترابی پژوهش خود را بر پایه چند محور اصلی بنا کرده اند. محور های اصلی این بررسی عبارتند از۱٫تعریف مفاهیم ۲٫ مدل و ساختار تأثیر منابع نامشهود بر توسعه ۳٫ بررسی نظامهای ثروت آفرینی در مسیر تکامل اقتصاد ۴٫ پژوهش، که اطلاعات و گزارشات سالانه گرد آوری شده از منابعی مانند بانک جهانی است ۵٫ بررسی جایگاه ایران
یکی از انواع منابع ملی، منابع غیر ملموس می باشد. منابع غیر ملموس شامل سرمایه فرهنگی، سرمایه اجتماعی و سرمایه فکری است. سرمایه فرهنگی برای کل جامعه ارزش آفرینی میکند. سرمایه اجتماعی موجب ارزش آفرینی برای طبقات اجتماعی و گروهها میشود و سرمایه فکری برای افراد و اشخاص حقیقی و حقوقی ارزش آفرینی میکند. سرمایه فکری برای سازمانها شامل سه نوع سرمایه انسانی، ساختاری و رابطه ای می باشد. ابوترابی با استفاده از روش مدلسازی پویایی های سیستم اثر سرمایه فکری، سرمایه فرهنگی و اجتماعی هریک را به طور جداگانه بر توسعه ارزیابی می کند.
به عقیده این عضو کارگروه منابع ملی، تحقیقات نشان می دهد که زمانی جامعه در مسیر توسعه قرار می گیرد که ماهیت سرمایه های نامشهود به گونه ای باشد که منافع ذینفعان تقریباً در یک راستا قرار گیرد. در طول تاریخ نظامهای ثروت آفرین، سه انقلاب رخ داده است که عبارتند از انقلاب کشاورزی، صنعتی و ارتباطات. نظام کشاورزی مبتنی بر نهاد تولید، منابع طبیعی و کار است. نظام صنعتی برپایه منابع طبیعی، کار و سرمایه می باشد و نظام دانش براساس کار، سرمایه و منابع نامشهود شکل گرفته است. نظام دانشی باعث تغییراتی در حوزه اقتصاد شده است، سرمایه دارای لزوماً به معنای افزایش طبقه کارگر و یا انباشت سرمایه بالا نیست و اقتصاد علم تخصیص منابع محدود به نیازهای نامحدود نیست بلکه علم تخصیص منابع نامحدود به نیازهای نامحدود است. برای تعیین این موضوع نمودار۳٫ ۳ ترسیم شده است. به نظر مارکس چگونگی تحولات اجتماعی، اقتصادی متاثر از ترکیب نهادهای تولید و مناسبات تولید با شیوه تولید است و تحولات اجتماعی که در جامعه رخ می دهد نتیجه شیوه تولید است. وی در ادامه رابطه منابع نامشهود و توسعه را از طریق شاخص WDI بانک جهانی بررسی میکند که براساس این شاخص کشور ها به سه دسته تقسیم می شوند: کشورهای سطح بالا، سطح متوسط و سطح پایین. بیشترین سهم GDP کشورهای سطح بالا مربوط به خدمات است. درکشورهای سطح متوسط صنعت و کشورهای سطح پایین، کشاورزی سهم بیشتری از GDP را تشکیل می دهد.
کشور ایران براساس ”گزارش دانش برای توسعه بانک جهانی“ در جایگاه ۱۹۴ قرار دارد. در حالیکه ایران از لحاظ فناوری، تحصیلات و نو آوری در جایگاه نسبتاً بدی قرار ندارد. براساس این گزارش شاخص هایی مانند رژیم سیاسی، اقتصادی و حقوقی است که ایران را در سطح پایینی قرار داده است.
پاورپوینت کامل ارائه فوق از طریق لینک زیر قابل دسترسی است.
