هر نظریه باید بتواند سه کارکرد اصلی را تامین کند: تبیین، پیش‌بینی و تجویز. در مقام تبیین، نظریه روابط علت‌ومعلولی و علت وقوع پدیده‌ها یا بروز رفتارها را توضیح می‌دهد؛ در مقام پیش‌بینی، نظریه درباره مسیرها و سناریوهای احتمالی آینده، به کار می‌‌آید؛ و در مقام تجویز، نظریه بر اساس ساختار روابط علت‌ومعلولی که دارد، درباره استقرار در بهترین مسیرها یا افزایش احتمال رخداد بهترین سناریوها، نسخه می‌پیچید. طی سال‌های گذشته، مدل سیمرغ توسعه در هر دو زمینه تبیین و پیش‌بینی به کار گرفته شده است و با وجود برخی اشارات در گزارش‌های متعددی مانند سناریوهای ایران 1400، شاخص توسعه همچنان موارد اثرگذاری بازیگران (سازمان‌های مختلف حاکمیتی و مردمی) بر توسعه را می‌سنجد و لازم است که برای انجام کارکرد تجویز، این شاخص تکمیل شود. از این روی، طراحی و سنجش شاخص چگونگی توسعه یا سیمرغ‌شدگی به عنوان بخش مکمل این شاخص، در دستور کار گروه سیمرغ توسعه قرار گرفت و با اتکا به بینش حاصل از مطالعات گذشته، سنجش شاخص سیمرغ گذشته، مطالعات رفتارشناسی توسعه و بینش حاصل از بازخوردهای مدل در زمینه پیش‌بینی، گزارش حاضر مبانی و دستور کار طراحی و سنجش شاخص چگونگی توسعه را شرح می‌دهد.
فایل گزارش را در پیوند زیر بخوانید:
