دکترحسین عظیمی در سال ۱۳۲۷ شمسی در خانواده ای کشاورز به دیده به جهان گشود. تحصیلات ابتدایی خود را از ۵ سالگی در زادگاه خود شروع کرد. سیکل اول دبیرستان را در آران وسیکل دوم را در رشته ریاضی در شهرکاشان گذراند.پس از پایان تحصیلات متوسطه در رشته اقتصاد در دانشگاه تهران مشغول به تحصیل شد و فوق لیسانس خود را در رشته اقتصاد توسعه درهمان دانشگاه با رتبه ممتاز پشت سر گذاشت. ارتباط فرهنگی میان دانشگاه تهران و دانشگاه آکسفورد موجب شد تا ایشان به عنوان برترین دانشجو برای ادامه تحصیل در دانشگاه آکسفورد انگلیس بورسیه شود. در آغاز در دانشگاه آکسفورد دوره ای را طی کرد که به نوعی دوره ی فوق لیسانس در تحقیق علوم اقتصادی نامیده می شد که اساساً به فلسفه اقتصاد و علوم اجتماعی می پرداخت. پس در همان دانشگاه در رشته اقتصاد توسعه دوره دکترا را گذراند. موضوع رساله دکترای ایشان « رابطه ی رشد اقتصادی , توزیع در آمد و فقر در علم اقتصاد با تکیه بر مسائل ایران » بود اولین دوره ای کار آموزی خود را در سال های ۴۶- ۱۳۴۵ در سازمان برنامه وبوجه شروع کرد و رسماً از سال ۱۳۴۸ در موسسه توسعه تحقیقات اقتصاد دانشگاه تهران مشغول به کار شد و حدوداً سه سال در آن موسسه خدمت کرد. هم زمان با پایان دوره ای کارشناسی ارشد در سال ۱۳۴۹ اولین تدریس دانشگاهی خود را انجام داد. در سال ۱۳۵۴ تا ۱۳۵۶ رسماً در موسسه برنامه ریزی ایران که زیر نظر دو گانه سازمان برنامه ریزی ایران و سازمان ملل متحد درآمد. دکتر عظیمی پس از دریافت درجه دکترا و بازگشت به ایران تا سال ۱۳۶۸ در سازمان برنامه وبوجه در رده کارشناسی, مشاور ومعاونت دفتر, رئیس دفتر و عضویت درستادمرکزی سازمان برنامه وبوجه مشغول فعالیت بود. پس از خروج از سازمان به عنوان عضو هیئت علمی و مدیر گروه اقتصاد دوره دکترای دانشگاه آزاد اسلامی به امور تدریس وتحقیق پرداخت و هم زمان در سایر دانشگاه های کشور نیز به تربیت دانشجویان اشتغال داشت. وی درکنار فعالیت اصلی خود به عنوان مشاوره در صنایع بزرگ کشور کارکرد. در سال ۱۳۸۱ هم زمان با ادغام موسسه عالی پژوهش در برنامه ریزی و سازمان مدیریت به عنوان اولین رئیس عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه ریزی کشور انتخاب شد ودر مدت کوتاهی که در آن جا تلاش می کرد منشا خدمات علمی فراوانی بود. ارائه درس های پربار به دانشجویان ودانش پژوهان در دانشگاه های وی را به عنوان استادی شاخص به اندیشمندان شناسانده بود. رئیس موسسه آموزش و پژوهش در برنامه ریزی توسعه پس از تحمل دوران طولانی بیماری سرطان، در اردیبهشت ۱۳۸۲چشم از دنیا فروبست.
