چکيده

در طی صد سال گذشته، تحولات ژرفی در علم فیزیک به وقوع پیوسته و بر مبنای دلالت­های پارادایمی هستی ­شناسانه،  معرفت ­شناسانه یا روش­شناسانه آنها، رویکردها و مفاهیم جدیدی در علوم اجتماعی توسعه یافته­ اند. نظریه ابرریسمان، یکی از جدیدترین فضاهای گفتمانی فیزیک مدرن است که در چارچوبی سازگار با مبانی پارادایم کوانتومی توسعه یافته و دلالت­های هستی­ شناسانه، معرفت­ شناسانه و روش­ شناسانه خود را دارد. از این منظر ماده در بنیادین‌ترین صورت خود نه ذره بلکه ریسمان­ دیس است. این ساختار هستی­ شناسانه با ساختار سیستم مینیمال یعنی ارتباط ریسمانی کنشگر، محیط کنش و نهاد سازگاری دارد. در این مقاله، تلاش می­شود تا الگویی نظری برای تبيين رابطه سرمايه اجتماعي و فرایند توسعه با تاکید بر دلالت­های هستی­ شناختی و معرفت­ شناختی نظریه ابرریسمان ارایه شود.

این گزارش را در پیوند زیر بخوانید: 

سرمایه اجتماعی و توسعه از منظر پارادایم ابرریسمان

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *