كارگروه توسعه و باورهاي ايراني و اسلامي، يكي از كارگروههاي پنج گانه اي است كه در موسسه انديشه و پژوهش طرح هزاره تشكيل شده است. مفروض اصلي كارگروه آن است كه نوع نگرش نظام اعتقادي هر جامعه اي، در فرايند توسعه نقش بسزايي را دارا بوده و در كم و كيف فرايند مزبور، دخالت قابل توجهي دارد. با توجه به اين مفروض، فرضيه اصلي كارگروه آن است كه مي توان بخشي از تعلل و تأخير در فرايند توسعه كشورمان را در وجود برخي از باورها از يك طرف و فقدان برخي باورهاي ديگراز جانب ديگر،‌ جستجو كرد. باورهايي چون اعتقاد به برداشت جبرگرايانه از تقدير و سرنوشت از پيش مقدر،‌ باوربه عدم تقدس قوانين مدني و بشري همانند قوانين شرعي و الهي و در نتيجه كم اهميت پنداشتن قواعد و قوانين مدني و عدم رعايت آنها ،‌ باور به بي ارزش قلمداد كردن دنيا و فعاليت هاي مرتبط به آن و…، بي هيچ ترديد از آن دست باورهايي اند كه در پيشبرد فرايند توسعه فاقد كاركرد مثبت اند؛ باورهايي كه مي توان ادعا كرد امروزه در ميان برخي از ما ايرانيان ، باورهايي دروني شده و جا افتاده اند.

بر اين اساس ، تلاش اصلي كارگروه، ‌بررسي چگونگي ايجاد و بازتوليد باورهايي است كه در مسير توسعه كمك رسان بوده و نقش مثبتي را ايفا مي نمايند ؛ باورهايي چون :

 آشتي دنيا و آخرت. آبادانی دنیا در تضاد با آبادانی آخرت نمی باشد

 آينده قابل برنامه ريزي و در دستان ماست

قانون با شرع برابر است. رعایت قوانین عرفی  هم ارزش رعایت قوانین شرعی است

كارگروه جهت تحقق اين اهداف، نقشه راه خود را در سه فاز زير طراحي كرده است:

فاز اول: بررسي نحوه ارتباط اين عقايد با دين و آموزه هاي دين از طريق بررسي متون معتبر ديني

فاز دوم: ريشه يابي اين باورها از منظر تاريخي، فرهنگي، قوميت، ‌اقليم و سياسي

فاز سوم: ارائه راه كار

در اين مسيرعلاوه بر بررسي كتابخانه اي كه توسط اعضاء كارگروه به انجام مي رسد، با دعوت از متخصصان و انديشمندان در حوزه هاي مربوطه، از نظرات كارشناسي نيز بهره مي برد و مراحل مورد نظر پژوهش را به انجام مي رساند.

 

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *